In de verplichte financiele bijsluiter voor complexe financiële producten vermeldt bovenstaand plaatje het risico van het betreffende bank- of verzekeringsproduct. Ik stoor me al jaren aan de onevenwichtige schaalverdeling van de Risicometer van de Autoriteit Financiele Markten. De stap van ‘zeer groot‘ naar ‘vrij groot‘ is logisch. De tweede stap, van ‘vrij groot‘ naar ‘zeer klein‘, is daarentegen ronduit misleidend. Je zou van onze Autoriteit toch verwachten dat zij transparanter zijn dan de ingewikkelde producten die zij moeten controleren.
Gelukkig is er de nieuwe Risicometer Essentiële Beleggersinformatie (vanaf 1 juli 2012 verplicht) die ik vandaag in een advertentie in het FD tegenkwam, een stuk eerlijker: een traploze verdeling tussen 7 klasses. En dankzij het rekbare begrip ‘lager risico’, zullen er – tot grote tevredenheid van de financiele sector – ongetwijfeld beleggingsproducten zijn die best in de eerste categorie mogen vallen.